Monday, November 30, 2015

Eskubaloiko neskak ez dira erortzen, bota egiten dira



Eskubaloiko neskak ez dira erortzen, bota egiten dira

Gaurkoan, Muka-Muka taldeak, Tolosako eskubaloiko nesken entrenatzaileari, taldearen sorrerari buruzko elkarrizketa zirraragarri bat eskainiko dizue. Iker Galarza, 36 urteko eskubaloi nesken taldeko entrenatzailea da. Berak betidanik jokatu izan du eskubaloian atezain postuan jokatu izan du zehazki, eta neska gehiago ere entrenatu izan ditu. Gaur egun, Tolosa eskubaloiko nesken kadete taldea entrenatzen du.




  1. Nola bururatu zitzaizun nesken eskubaloiko taldea sortzea?
  • Niri ez zitzaidan bururatu nesken taldea sortzea baina, pentsatu genuen klub bezala mutil taldeak soilik izatea ez zela normala, eta orduan, nesken taldeak ere sortzea pentsatu genuen, horrela klubean talde gehiago izanez, emakumezkoen kirolarekin.
     2. Aspaldian sortutako ideia izan zen? Ala egun batean pentsatutako ideia?
  • Ez zen aspaldiko gauza izan, urte batetik bestera izan zen. Mutilen taldean ez genuela ezer lortuko ikusi genuen, jende gehiagok izena ematea, besterik ez. Beste taldeetatik etorri naizenez, ikusi izan dut neskak eta mutilak beti parean ibili izan direla eta Tolosan eskas ibiltzen direla. Orduan, nesken taldea sortu baino urte bat lehenago, taldea sortzean  pentsatzen hasi ginen.
     3. Nolatan eskaini zinen nesken eskubaloiko entrenatzailea izateko?
  • Ez nintzen eskaini, nik lehenago beste talde bat entrenatzen nuen Oreretako Ikastolan, eta klubak ni beraien entrenatzailea izatea egokiena zela ikusi zuen, eta nik gustura onartu nuen aukera.

     4. Zer oztopo edo zailtasun aurkitu dituzu?
  • Zailtasun handiena jendeak izena ematea izan da, izan ere, eskubaloia oso kirol berezia da, ez da beti-betiko kirol bat, eta kirol horretan jolasteko jendea lortzea oso zaila izaten da.
     5. Taldeko neskek zuk nahi zenuen esfortzua egin dute?
  • Bai, azkenean, gure helburua beraiek ondo pasatzea da, ez diegu eskatzen lehiaketan oso gogor jarduteko, baina gure intentzioa klub bezala goran, nesken ekipo bat egitea da.
     6. Arro al zaude nesken taldea egiteagatik?
  • Batzuetan beste batzuetan baina gehiago, baina bai harro nago.
     7.Zuk espero zenuen bezala izan da?
  • Egia esaten badizut espero nuena baino askoz hobea izan da, azkenean normalena 2-3 urtez ekipo bat izatea da, eta hemen ordea gero eta neska gehiago animatzen asi dira,  espero genuena baina jende gehiago
     8. Desberdintasun handia al dago neska eta mutilen artean?
  • Bai izugarrizkoa, baino izugarri izugarri izugarrizkoa  zuei goxotasun gehiagorekin hitz  egin behar zaizue.
     9. Talde berriak sortuko dira?
  • Bai, talde batekin hasi ginen eta orain 3 talde daude, eta intentzioa gora igotzea da orduan, hurrengo urtean espero duguna  4 talde izatea da eta horrela pixkanaka gora iritsi arte.
     10.  Zer edo zer aldatuko al zenuke nesken eskubaloi taldean?
  • Bai, kontuan eduki behar dugu  entrenadore batzuk titulua daukagula entrenadore bezala baino ez gara oso entrenadore onak, nire ustez  neskek behar dutena entrenadore bat beraiei ulertzen diena, guk ulertzen dugu baino mutiletatik nesketara pasata zailagoa da, neskek entrenadore neska bat behar dute beraiei hobeto ulertzeko.
11. Etorkizunean taldeak jarraituko duen itxaropena duzu?
  • Hori da intentzioa, espero dugu baietz, horretan saiatzen ari gara behintzat
12. Zer espektatiba dituzu entrenatzaile aldetik?
  • Ondo pasatzea eta beraiekin disfrutatzea taldeko guztiekin, ume txikiak diren guztiekin.

Mila esker elkarrizketa honetan parte hartu izanagatik eta zure deboraren zati bat eskaintzeagatik


Tuesday, November 24, 2015

“TOLOSA GOXUA” FERIA 2015/10/31 ean ospatuko da Tolosan. Triangelu plazan Aste Mikologikoari erreleboa hartu eta udazkeneko bigarren azoka bereziaz gozatzeko aukera izango da. Tolosako gozogintza tradizionala ezagutzeko aukera izango da herriko gozogileen eskutik. Era berean, Gipuzkoa, Araba, Bizkaia, Iparralde, Nafarroa Errioxatik etorritako gozogileek gustu guztiak asetzeko moduko produktu ezin ederragoak eskainiko dituzte. Gozogile bakoitzak bere espezialitatea ekarriko du, modu horretan Tolosa Goxua azoka hainbat eta hainbat espezialitate ezberdin bateratuko dituen azoka izango delarik. Sorpresa ugari izango dira... eta pixkanaka pixkanaka joango gara aurreratzen zer aurkitu ahal izango duzuen bertan. Egon adi Tolosa.eus eta Udalaren sare sozialei! Gaurkoan Tolosa Goxuako partaide desberdinei egin diegu elkarrizketa Imanol Zubeltzu Basque Culinary Center-eko ikaslea eta Tolosa Goxua lehiaketako epailetik hasita, Leyre txokolatetako saltzailetik pasata eta azkenik Arrastia pasteletako nagusiarekin bukatuko dugu: Imanol Zubelzu (Epailea eta BCC-ko ikaslea): 1-Zenbat urte damazkizu Tolosa Goxuan epaile bezala? Hau lehen urtea da. Ni Basque Culinary Centerreko ikaslea naiz eta Tolosako babarrun lehiaketan egon naiz urte hauetan epaile bezala baina “Tolosa Goxuan” nire lehenengo urtea da. 2- Zeure ustez zein da trukoa postre on bat egiteko? Trukoa bakoitzak ikusi beharra dauka ezta?baina nik uste dut garrantzitsuena errezeta ondo ikastea eta produktu onarekin osatzea dela. 3-Zein da zuri gehien gustatzen zaizun postrea? Niri asko gustatzen zait konpota, batez ere orain negu aldean eta Gabonetatik gertu jaten den konpota. Gainera Tolosan aukera asko dauzkagu postreentzat. 4-Zein da trukoa Tolosa Goxuako lehiaketa irabazteko? Gogoz prestatzea goxua, kasu honetan Igitu-beso hau eta bestalde, barruko krema ondo egina egotea, kanpoan daukan masa landuta izatea, eta batez-ere gogotsu etortzea. Leyre txokolateetako saltzailea: 1.- Zenbat urte daramazkizu hona etortzen? 10 urte, edo horrelako zerbait damagu Tolosa Goxuara etortzen. 2.- Zer ekarri duzue aurtengoan? Beti ekartzen ditugu txokolate beltzak, baino aurten ekarri ditugun txokolateak desberdinak dira, adibidez: txokolatea esnearekin, “Pasiozko fruitua” eta mangozko txokolatea. Bestalde, jendeak eskatzen duena txokolate beltz-beltza denez, %95eko kakaoa duen txokolate beltza ekarri dugu. 3.-Zein da zuen espezialitatea? Gure espezialitatea txokolatea izan da betidanik. 4.-Zer ikusten duzue desberdina zuen postuan besteetatik? Beste postuetan, txokolateaz gain, beste motatako gozoak lantzen dituzte, guk aldiz txokolateak lantzen ditugu soil-soilik. Arrastia Pasteletako nagusia : 1.-Zenbat urte damazkizu hona etortzen? Eta nondik zatozte? Gu Arrastia Euskal pastelak gara: Villafrankatik (Baiona) gatoz, Tolosa Goxua azokara, orain dela 20 urtetik. 2.-Zer ekarri duzue aurtengoan? Gurinezko, kremazko eta franfuesazko Euskal pastela eta soberan geratzen zaigun gurinarekin pastak egin ditugu. 3.-Zer errezeta erabiltzen duzu? Euskal pastelaren berdina, baina, gurin berezi batekin. 4.-Zein da zuen espezialitatea? Euskal pastelak dira gure espezialitatea. 5.-Zer ikusten duzue desberdina zuen postuan besteetatik? Iparraldeko produktuak izatea da gure postuak daukan desberdintasuna besteetatik. Tolosa Goxuak aurtengoan ere oso arrakastatsua izan da eta gure aldetik dena esanda dago. Mila esker partaide guztioi, batez ere elkarizketatuei. Gehiago irakurri nahi baduzue, hemen dituzue “El diario vasco” eta “Debocados” blog eta web-orriak: http://agenda.diariovasco.com/evento/tolosa-goxua-444022.html http://debocados.com/gastronomias/que-ver-tolosa-goxua-feria-dulce/

Monday, November 16, 2015

ONGI ETORRI NIKARAGUA



Adar asko dituen egoera da: erlijioa, kultura, hizkuntza, ohiturak... denak nahasten dira. Horietako batzuk kontu pertsonalak edo etxekoak dira; beste batzuk, ordea, kalekoak edo eremu publikora pasatzen direnak. Eta hor, bizilagunekin, ikaskideekin, lankideekin... egiten dugu topo. Bizikidetzaren aldeko jarrera hartu beharrean gaude. Baina hori bideratzeko modu ugari egon daitezke, eta garrantzitsua da ematen zaion fokatzea. Ikusi besterik ez dago hemen, Euskal Herrian, gero eta gehiago direla kalean nabarmentzen diren azal eta itxura desberdinekoak, horietako asko, etorkinak dira.


Laskorain Ikastolan, Isabella eta Britney dira orain dela urte batzuk Nikaraguatik etorritako, 14 urteko bi ikasle, hemen doa beraiei egindako elkarrizketa:


  • Zein izan zen hona etortzearen arrazoia?


Isabela: Ama eta biok oporrak pasatzeko asmoarekin etorri ginen hilabete baterako, hemen genituen familiarteko kide batzuk bisitatzeko asmoz, baina hilabetea familiartean eta hainbeste gustatu zitzaidan herri honetan pasa ondoren, gurasoei hemen geratzeko aukera proposatu nien.


Britney: Ni, aldiz, hemen geratzera nentorren, amak lana aurkitu zuelako. Nik hori ez nekien, amak esan zizkidan hiru hilabete horiek, denbora gehiagoan bilakatzen hasi zirela ikusi nuen arte. Izan ere, aitaren aldeko familia bisitatzera gentozela, hau da, oporrak pasatzera esan zidan.


  •  Zein izan zen zuen erreakzioa, Euskal Herrira etorri behar zenutela jakitean?


Isabela: Hasiera batean oporretara gentozen biok, hemen genuen familia bisitatzeko asmoz, beraz notizia oso ondo hartu genuen, ilusio handiz. Behin eta berriz galdetzen genien gurasoei; “zenbat egun falta dira?”. Gainera, nik hemen Nikaraguan adina familiarteko nituen, izebak, amonak, lehengusua… oso gustura sentitu nintzen, beraz hemen geratzeko nahia neukan.


Britney: Bai, notizia oso ondo hartu nuen, ilusio handiz, Isabelak dioen bezala. Baina niri, amak hemen geratu behar genuela esan zidanean, mundua gainera erori zitzaidan. Hemengo familiarekin inongo harremanik ez nuelako eta txikitatik hazi eta hezi ninduten amaren familiartekoak oso urrun nituelako.


  • Nolakoak izan ziren hona etorri aurreko egunak?

Isabela: Egia esan, Euskal Herrira etorri aurreko egunetan gaixo egon nintzen, urduritasunagatik zela pentsatzen dut.


Isabella/Britney: Baina hori alde batera utzita, bezperako egunak ilusio eta urduritasun handiz pasa genituen, familiartekoengandik ondo agurtu gabe, izan ere, ez zitzaigun burutik ere pasa oporretako lekua, bizitoki berria bilakatuko zenik.


  • Gizartean integratzeko lan egiten duten elkarteen laguntza jaso ahal zenuten?Eta ikastolan?


Isabela/Britney: Bietako inork ez genuen gizartean integratzeko lan egiten duten elkarteen laguntza edo diru laguntzarik jaso. Baina Laskorain Ikastolan bai jasotzen genuela euskara ikasteko laguntza, Emi izeneko emakume baten laguntza, zehazki, beste toki ezberdinetatik etorritako etorkinekin batera.


  • Zer nolako harrera izan zenuten Laskorain Ikastolako ikasleengandik?


Isabela/Britney: Bion harrera oso antzekoa izan zen gela ezberdinetatik jasotako harrera izan arren. Iritsi ginenean denak korro batean eserita aurkitu genituen, bakoitzak eginiko marrazki bat eskuan zutela eta gela Euskal Herriko ikurrinez eta Nikaraguako banderaz josia zegoen. Elkar aurkeztu ondoren, guretzat zituzten galdera mordoa erantzun genituen eta Ikastolaren aurkezpen txiki bat egin ziguten.


  • Zer zailtasun izan dituzue gizarte honetan integratzeko?


Isabela/Britney: Gizarte honetan integratzea ez zaigu zaila egin, askoz ere zailagoa izan zaigu hizkuntza bera ikastea, baina esan beharra dago hemen gaztelaniaz hitz egiteak asko lagundu digula gizartean integratzeko garaian.


  • Nolako hizkuntza iruditzen zaizue euskara?


Isabela/Britney: Euskara oso hizkuntza zaila eta arraroa iruditzen zaigu. Hona etorri ginenean, sekula ikasiko ez genuen hizkuntza zela pentsatu genuen. Are gehiago, “Euskal Herrian ingelesez hitz egiten zela uste nuen”, dio Isabelak.


  • Euskararen ikaskuntzan, zer izan da zuentzat zailena? Eta zer errazena?


Isabela: Niri zenbakiak ikastea egin zitzaidan zailena, beno ikasi baino gehiago, zenbakiak nola idazten ziren ikastea, izan ere, euskara gramatika eta teoria aldetik, oso zaila iruditzen zaidan hizkuntza da. Bestetik, euskara praktikan jartzea egin zitzaidan zaila. Hizkuntzari buruzko teoria jakin arren, lotsagatik edo ez dakit zergatik, ez nintzen euskara hitz egitera ausartzen.


Britney: Niri ere oso zaila egin zitzaidan zenbakiekin zerikusia zuen teoria ikastea, baina Isabelari ez bezala, hitz egitea gauza errazena iruditzen zitzaidan.


  • Tratu desberdinik jaso ahal duzue gelakideengandik, azal eta itxura desberdinekoak izateagatik?


Isabela: Gehienak ondo tratatzen ninduten baina esan daiteke hasieran batzuk ergeltzat hartzen nindutela, izan ere, lehen esan dudan bezala, ikasitakoa transmititzen edo praktikan jartzea asko kostatzen zitzaidan, hau da, jendearekin euskaraz hitz egitea oso zaila zen niretzat. Eta jendeak euskara ulertzen ez nuela uste zuenez, nitaz komentario bat baino gehiago egiten entzun izan ditut, baina hala ere, iraindua sentitu ez naizela esan dezaket,  komentario batzuk ukitu ninduten arren.


Britney: Nik eskertu behar dudan gauza da hori, zorionez, ez bainaiz inoiz inorengandik irainduta sentitu, denak lagundu izan didate beti.


  • Nola daramakizue familia eta lagunetatik hain urrun egoteak?


Isabela: Nik oso ondo daramat hori, izan ere, lehen esan dudan bezala, hemen familiako kide asko ditut jada eta oso harreman ona dut guztiekin. Gainera bizpahiru aldiz bidaiatu dut nire jaioterrira, bertako familia bisitatzera.


Britney: Nik familia hain urrun egotearena ez daramat oso ondo, izan ere, hemen dudan familia, aitaren aldeko familia da, eta ez dut apenas harremanik, aita eta ama bananduta baitaude.  Managuan bizi diren familiartekoekin daukat harreman ona eta 6 urte pasa ondoren, oraindik ez dut beraiek bisitatzeko aukerarik izan.


  • Ba ahal duzue asmorik berriz ere zuen jaioterrira itzultzeko?


Isabela/Britney: Gure jaioterrira joango ginateke bisita bat baino gehiago egitera, baina bizitzeko toki hobeagoa da hau, eta momentu honetan, ez zaigu burutik ere pasatzen berriro ere Nikaraguara bizitzera joatea.


Besterik gabe esan dezakegu elkarrizketa honen bitartez Nikaraguaren inguruko gauza asko ikusi eta ikasi ditugula, gure ikaskide, Isabela eta Britney-ri esker. Are eta gehiago jakin nahi izanez gero hurrengo link hauetara jo dezakezue:




Wikipedia, Nikaragua       
  
Visita Nicaragua      
                 


  
Egleak: Maialen Indakoetxea, Irati Olano, Haimar Martin, Haitz Gorostidi eta Ibai Zufiria.